Obok schodów prowadzących do Kolegiaty znajdują się ruiny barbakanu - budowli, która składała się z osłoniętego przejścia (tzw. szyi) łączącej mur obronny z basztą lub wieżą. Ten ważny element fortyfikacji miejskich w Bieczu powstał w latach 1584-1610 w celu wzmocnienia Bramy Górnej - głównej bramy do miasta. Na sztychu Hogenberga z 1617 roku widać podobiznę bieckiego barbakanu po odbudowie ze zniszczeń w 1601 roku. Budowlę zrujnował ponownie wielki pożar miasta w 1756 r. Podczas przebudowy drogi w latach 1790-1794 niepotrzebna już budowla została rozebrana. Przez blisko 300 lat jego fundamenty przeleżały pod ziemią. W 1971 r. fundamenty te zostały zakonserwowane, odsłonięto i uwidoczniono ich zarys w terenie oraz nadbudowano zmurszałe fragmenty. Po przeciwnej stronie znajduje się cmentarz nr 106 z okresu I Wojny Światowej, na którym pochowanych jest 386 żołnierzy Armii Austro – Węgierskiej i Niemieckiej w tym 237 nieznanych. Zbudowany jest na planie nieregularnego dziesięcioboku i otoczony kamiennym murem. Obszar cmentarza podzielony jest na 4 pola grobowe oddzielone murami, poszczególne części cmentarza znajdują się na różnych poziomach, dlatego połączone zostały schodami. Ważnym elementem cmentarza jest kamienny krzyż łaciński umieszczony na wystającym z zachodniego muru kamiennym cokole.