Zespół kościelno-klasztorny w Bieczu należy do pierwszych klasztorów reformackich powstałych na ziemiach polskich. Jego historia sięga początków XVII wieku. Stanowi zamkniętą całość, na którą składa się świątynia św. Anny, klasztor oraz dziedziniec klasztorny. Klasztor w obecnej postaci powstał na miejscu opuszczonego wschodniego zamku bieckiego. Był on siedzibą kasztelanów i późniejszych starostów po reformie administracyjnej państwa polskiego oraz sądów grodzkich i ziemskich. Po zmianie funkcyjnej układu obronnego miasta podyktowanej rozwojem sztuki wojennej, starostwo oraz sądy przeniesiono w obręb miasta. Opuszczone zamczysko jakiś czas oczekiwało na zagospodarowanie. Niepowodzeniem okazało się sprowadzenie Dominikanów. Dopiero Franciszkanie podołali zadaniu i stworzyli klasztor, dzięki któremu do dziś możemy podziwiać budowlę, która nosi znamiona ówczesnego zamku. Świadczy o tym układ przestrzenny z dziedzińcem pośrodku. Franciszkanie i klasztor pełnili w dziejach miasta ważne role. W okresie I wojny światowej w klasztorze znajdował się szpital, natomiast w tragicznym dla wyznawców religii mojżeszowej okresie okupacji, w klasztorze ukrywał się Żyd Adolf Haber (Haber Halecki), współwłaściciel Domu Bankowego H. Ripper i S-ka w Krakowie.