Jest to XIX-wieczny budynek przeniesiony z Jabłonki. Widoczne są charakterystyczne dla regionu Orawy: wyżka (pomieszczenie gospodarcze na piętrze), przedswysce (wysunięta galeryjka), czterospadowy, gontowo-słomiany dach (część dachu przykryta jest wiązkami słomy, tzw. kicokami). Podmurówka z kamienia wysunięta przed frontową ścianę to tzw. pogródka, która w czasie deszczowych dni dawała możliwość przebywania na zewnątrz bez moknięcia, a podczas słonecznych, upalnych dni – upragniony cień. Budynek posiada plan dworkowy z sienią pośrodku, która oddziela lewe skrzydło (cztery pomieszczenia, z czego dwa były ogrzewane piecem kurnym), od prawego (złożonego z dwóch nieopalanych izdebek). Wszystko razem tworzy budowlę okazałą, obszerną, charakterystyczną dla bogatszych chłopów. Ciekawostką jest, że w budynku tym mieściła się kiedyś pierwsza poczta na Orawie, która funkcjonowała od 2. poł. XIX w. Warto też zwrócić uwagę na deskowy zegar słoneczny na jednym ze słupków przedwysca. Wewnątrz budynku, w lewym skrzydle, oprócz podstawowego wyposażenia znajdujemy również ekspozycję poświęconą orawskiemu weselu – izbę weselną. We wnętrzu białej izby możemy zatem dostrzec zastawione stoły z kolorowymi, malowanymi talerzami, kubkami (nazywanymi na Orawie siałkami), gliniane dzbany i miski. Całość ozdobiona jest również kwiatami z bibuły, dostrzeżemy też elementy paradnego, odświętnego stroju.