Chałupa ilustruje warunki bytowe średniozamożnej rodziny. Niegdyś stanowiła własność Franciszka Kotta z Zubrzycy Górnej, zbudowano ją w 1869 r., a do skansenu przeniesiono w 1964 r. Chałupa ta, podobnie jak dwór, posiada piętrową nadbudowę, w której mieści się wyżka, a wzdłuż jej szerszej ściany biegnie przedswysce ze zdobionymi snycerką słupkami, na którym suszono kiedyś len i… bieliznę. Zgodnie z panującą regułą, ustawiona jest licem do południa, nakryta czterospadowym dachem gontowym, w którego frontowej połaci umieszczone są dymniki. Piękne, łukowe odrzwia, ozdobione motywem wschodzącego słońca wiodą do sieni. Kubatura tego budynku i rozmiar świadczą o tym, że była to gazdówka mniejsza i skromniejsza, choć ujmuje swoimi zgrabnymi proporcjami i subtelną estetyką. Jest to doskonały przykład gospodarstw z części beskidzkiej Orawy, jakich wiele ukrytych było w górskich dolinach oraz odległych przysiółkach.