Pierwotnie było to miejsce spotkań modlitewnych kobiet, dziewcząt i chłopców do 13-ego roku życia, a do połowy lat 30-ych XX w. jedyne miejsce w dąbrowskiej synagodze przeznaczone do tego celu (II piętro w synagodze zaadoptowane zostało na magazyn). Obecnie jest to stała ekspozycja zawierająca przedmioty związane z kulturą ludową (gablota z tradycyjnymi pisankami) i materialną (proces technologiczny związany z wyrobem tkanin lnianych, przedmioty codziennego użytku w gospodarstwie domowym używane do początków XX stulecia). W II części tej kondygnacji znajdują się pomieszczenia administracyjne. Na uwagę zwracają 2 elementy dekoracyjne: mezuza umieszczona na framudze drzwi prowadzących do biura (tradycyjny przedmiot kultu religijnego, sztabka z fragmentami Tory i modlitw będąca źródłem błogosławieństwa domowników) oraz obraz na ścianie zachodniej prezentujący grób Rabiego Szymona Bar Jochaj, uważanego w tradycji żydowskiej za wielkiego znawcę prawa (cytowany jest w Talmudzie) oraz mistyka i autora podstawowego dla żydowskiej mistyki dzieła Sefer Zohar - Księga Blasku. Miejsce to jest ważne również ze względu na starą tradycję podstrzyżyn żydowskich chłopców, którzy od tej pory przechodzili spod opieki matki pod kuratelę ojca, przebywali w synagodze z mężczyznami oraz zaczynali nosić jarmułki i mogli używać filakterii. Na ścianach przeciwległych znajduje się collage utworzony ze zdjęć przedwojennych kobiet dąbrowskich. Na framudze drzwi prowadzących do biura znajduje się tradycyjna mezuza zawierająca fragmenty Tory i modlitwę „Szema Izrael” („Słuchaj Izraelu”) spisane na pergaminie.