Dawna cerkiew grekokatolicka św. Michała Archanioła, obecnie kościół obrządku rzymskokatolickiego, wybudowana jest w stylu północno-zachodnio-łemkowskim. Drewniana, o konstrukcji zrębowej, wieża typu słupowego. Ściany cerkwi oszalowane są pionowo deskami oraz częściowo kryte gontem (wieża). Nawa i dawne prezbiterium (w 1830-31 świątynię rozbudowano) nakryte są wspólnym dachem namiotowym, prezbiterium zaś dachem wielopołaciowym. Wszystkie części obiektu (kruchta, nawa i prezbiterium) zwieńczone zostały baniastymi hełmami z pozornymi latarniami. W pierwotnej części zbudowana bez użycia gwoździ. Część poprzedzająca świątynię, kruchta, przedsionek (narteks) czyli babiniec przedstawia grzeszny świat, świat nie uświęcony, który nawet był utożsamiany z piekłem. Z tym też miejscem wiązała się symbolika ikonografii, rzeźb, dekoracji spotykana w cerkwiach przedstawiająca tę nieuświęconą rzeczywistość. Przedsionek zwany często prytworem, symbolicznie łączy Cerkiew ze światem zewnętrznym, czyli tym pozostającym poza wspólnotą wiernych. Na obszarze Polski część ta występuje pod nazwą babiniec, co jest zapożyczeniem ze staropolskiego. Pierwotnie przeznaczony był dla katechumenów oraz kobiet, a od XVII wieku kiedy średniowieczne zwyczaje zostały złagodzone, ma wymiar czysto symboliczny. Przy wejściu stoi dawna chrzcielnica z początku XVI w., obecnie służy jako kropielnica na wodę święconą. W cerkwiach nie stosuje się konfesjonałów służących do spowiedzi ponieważ w rycie wschodnim spowiedź jest uszna i na stojąco. W obrządku katolickim stanowi nieodzowny element do sprawowania tego sakramentu. Chór drewniany wsparty jest na dwóch kolumnach przyozdobionych płaskorzeźbami z motywem winnej latorośli. Został w 1988 r. przeniesiony nad drzwi wejściowe, do pierwotnego swego miejsca. Wcześniej stał na zachodniej ścianie nawy. Na chórze znajduje się stara i nieczynna już fischarmonia z 1921 r. Nowe elektroniczne organy sprowadzono z Niemiec w 2009 r.