Dziewiętnastowieczny spichlerz zbożowy znajdujący się obecnie na terenie sadu przy Dworze w Dołędze pochodzi oryginalnie z folwarku książąt Sanguszków z Tarnowa. Budynek spichlerza został odrestaurowany i przeniesiony do Dołęgi w 1982 roku, rok po otwarciu muzeum. Jest to budynek drewniany wsparty na kolumnach, pokryty czterospadowym dachem gontowym. Posiada dwie kondygnacje, dolna to przestrzeń magazynowa, górna zawiera sąsieki przeznaczone do składowania i przechowywania zebranego zboża, siana i słomy. Po stronie południowej na wysokości drugiej kondygnacji spichlerz posiada zadaszoną wnękę, gdzie pierwotnie znajdowała się ręczna wyciągarka służąca do transportu ciężkich ładunków zboża bezpośrednio na poziom sąsieku. Zabudowania gospodarcze takie jak spichlerz wiejski, stanowiły nieodzowny element funkcjonowania szlacheckiego gospodarstwa rolnego. W połowie XIX wieku ziemie należące do dworu w Dołędze obejmowały około 300 hektarów. Dwór utrzymywał się głównie z rolnictwa oraz hodowli bydła.