Społeczność żydowska zamieszkująca do czasów II wojny światowej nasze miasto, pozostawiła po sobie wiele śladów. Budynki Urzędu Miejskiego oraz Biblioteki znajdują się w gmachach dawnych synagog – Starej synagogi oraz Talmud-Tory. Niespełna 75 lat temu Biecz tętnił jeszcze wielokulturowym życiem. Większość budynków zlokalizowanych w zabytkowej, centralnej części miasta świadczy o ich dawnych mieszkańcach. Z jednej strony Biecz zamieszkiwali religijni ortodoksyjni Żydzi, słabo zasymilowani z polskimi mieszkańcami, lecz nie brakowało również wśród społeczności żydowskiej ludzi świetnie wykształconych: adwokatów, przemysłowców, lekarzy czy bankierów, którzy napędzali sektory gospodarki i usług. Wrzesień 1939 r. zmienił sytuację nie tylko bieckich Żydów. W piątek 14 sierpnia 1942 roku o godzinie 3 nad ranem Niemcy oraz policja ukraińska otoczyli miasto. O godz. 5.00 wkroczyli na teren getta siejąc wśród Żydów panikę. Tych, którzy próbowali miasto opuścić rozstrzeliwano na miejscu. Żydzi musieli stawić się na Rynku o 7 rano, gdzie przekazano im informację o przesiedleniu. Pozwolono zabrać tylko niezbędne rzeczy. Małe dzieci, chorych i starców, w liczbie 180 rozstrzelano na miejscu i pochowano na miejscowym cmentarzu. Pozostałych przy życiu (około 1000 osób) przepędzono do znajdujących się w pobliżu Sądu Grodzkiego gumien, gdzie w baraku więziono ich przez 4 dni. Bez jedzenia i picia, w strugach deszczu czekali na transport do Bełżca, gdzie zostali przetransportowani w bydlęcych wagonach 17 sierpnia 1942 roku. Wówczas nastąpił kres bieckiego sztetla i jego mieszkańców.

W 2021 roku w piwnicy utworzono wystawę stałą pn. "Żydzi Biecza - historia i zagłada”.