W sali rzemiosł nr 1 znajdują się kąciki rzemiosł krawieckiego, szewskiego i garncarskiego. Rzemiosło obok rolnictwa i handlu było głównym zajęciem mieszkańców Andrychowszczyzny, a wynikało to z ukształtowania terenu, który uniemożliwiał uprawę ziemi na większą skalę. Już pod koniec XVII w. w dobrach andrychowskich odnotowano kilkunastu przedstawicieli różnych profesji, a w kolejnym stuleciu powstały pierwsze cechy, mimo iż Andrychów nie posiadał jeszcze wówczas praw miejskich. Cech krawiecki, którego dotyczy część ekspozycji w tej sali, założony został w 1768 r., nie znamy natomiast daty powstania cechów szewskiego i garncarskiego. Garncarstwo andrychowskie w różnych muzeach na terenie Polski prezentowane jest najczęściej za sprawą dzbanków z winietką „Pamiątka z Kalwaryi”. Dzbanki te, różnej wielkości były przygotowywane przez naszych garncarzy na sprzedaż pątnikom, którzy przybywali na odpust 15 sierpnia do Kalwarii Zebrzydowskiej. Obok ich kramów usadawiali się kalwarianie zwani „ogórconami”, którzy kusili pątników ogórkami małosolnymi i wodą z ogórków. Kto nie miał własnego garnuszka kupował dzbanek, a wracając do domu niósł w nim wodę ze świętego źródła Cedron.