Przed dworem Moniaków dostrzec można głaz pamiątkowy z inskrypcją Hannie Pieńkowskiej semper fidelis Zubrzyca AD 1984…

Hanna Pieńkowska (1917-1976) ukończyła historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim (oraz na tajnych kompletach). W 1945 r. obroniła pracę magisterską, a w 1950 r. doktorską. W 1951 roku została wojewódzkim konserwatorem zabytków w Krakowie i funkcję tę pełniła do roku 1975, była również pełnomocnikiem Generalnego Konserwatora Zabytków na Polskę Południową. Dzięki jej staraniom ochroną objęto zespoły urbanistyczno-architektoniczne Chochołowa i ul. Kościeliskiej w Zakopanem, grupę drewnianych kościołów Podtatrza (Dębno, Grywałd, Orawka, Trybsz) oraz znaczną liczbę szałasów na polanach tatrzańskich. Dla nas była jednak przede wszystkim współzałożycielką Orawskiego Parku Etnograficznego w Zubrzycy Górnej i Sądeckiego Parku Etnograficznego w Nowym Sączu. Zakres działalności Hanny Pieńkowskiej obejmował obszar Karpat i Podkarpacia od Żywiecczyzny po Łemkowszczyznę, w tym przede wszystkim Podtatrze. Była prekursorem metodyki planowania prac konserwatorskich. Zwracała uwagę na krajobraz kulturowy, który obejmuje wytwory rąk ludzkich i dzieła natury. Wprowadziła do nauki pojęcia „muzeów przestrzennych” i „zabytkowych struktur przestrzennych” jako kompleksów obejmujących walory kulturowe i przyrodnicze. Dzięki jej staraniom nasz skansen dostał szansę, by stać się tym, czym jest do dziś – niezwykłym zakątkiem ziemi, gdzie kultura i natura wespół tworzą wyjątkowy klimat podróży w czasie.