Mieszczański salon w XIX w. był najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem, świadczącym o pozycji gospodarzy. Urządzony jest garniturem neorokokowych mebli z końca XIX w., obok okazały komplet mebli biedermeierowskich typu hamburg, w którym króluje wielka kanapa oraz fortepian, na którym leży kaszmirowa chusta, stoją świeczniki i fotografie w ozdobnych ramkach. W rogu serwantka zapełniona sentymentalnymi bibelotami oraz cennymi przedmiotami ze szkła bądź srebra. Wśród tych drobiazgów znajdziemy miniaturowe popiersie Dantego Alighieri, niemieckie figurki przedstawiające muzy Kaliope i Melpomenę, szklaneczkę z rubinowego szkła z widokiem kościoła Mariackiego oraz miniaturę pomnika Grunwaldzkiego. Na ścianach wiszą obrazy, kilimy i dywany. Szczególnie cenny jest Portret dzieci Władysława Rossowskiego oraz kilim z motywem kwiatów w wazonie z 1840 roku, przywieziony z kresów. Charakterystyczny jest również podwójny kilim karamani o motywach turkmeńskich. Ciekawostką w tym wnętrzu jest pozostałość barokowej polichromii w postaci malowanej balustrady, nad którą wisiały niegdyś dywany.