Monumentalny, przyścienny pomnik Tarnowskich upamiętnia hetmana Jana Tarnowskiego i jego syna, Jana Krzysztofa. Twórcą pomnika jest Jan Maria il Mosca, zwany w Polsce il Padovano. Wykonany jest z piaskowca, natomiast sarkofagi są wykonane z czerwonego marmuru węgierskiego. Pomnik jest dwukondygnacyjny, część górna poświęcona hetmanowi otrzymała wygląd frontonu świątyni greckiej, z kolumnami po bokach. Obydwie kondygnacje zawierają prostokątne nisze na postacie zmarłych. Spoczywają oni we śnie, ułożeni na sarkofagach w pozach tzw. sansowinowskich. Na skrzydłach centralnej kondygnacji stoją w niszach dwie alegoryczne postacie kobiece: Sprawiedliwość (Iustitia) i Roztropność (Prudentia), symbolizujące cnoty hetmana. Na alabastrowych reliefach ukazano wojenne tryumfy hetmana. U góry widzimy zwycięski pochód spod Obertyna po odniesieniu zwycięstwa w 1531 r. nad hospodarem mołdawskim Petryłą. Z lewej strony jest scena z oblężenia i zdobycia Staroduba w roku 1535 w wojnie z Moskwą, zaś po prawej bitwa pod Chocimem z 1538 roku z Petryłą mołdawskim. U stóp pomnika znajduje się wejście do krypty grobowej Tarnowskich. Pomnik Zofii Tarnowskiej księżnej Ostrogskiej, żony hetmana wielkiego koronnego Konstantego Wasyla Ostrogskiego wykonany jest w marmurze i łączy się konstrukcyjnie z pomnikiem Tarnowskich.
Pomnik Ostrogskich z lat 1612 - 1620 upamiętnia kolejnych po Tarnowskich właścicieli miasta i poświęcony jest Januszowi Ostrogskiemu i jego pierwszej żonie Zuzannie. Wykonany został w czarnym i czerwonym marmurze oraz w alabastrze. Renesansowa architektura pomnika jest spokojna i masywna. Przedstawienia figuralne nawiązują do kontrreformacji, centralne miejsce zajmuje grupa Ukrzyżowania oraz klęczące przed nią na sarkofagu postacie pary książęcej, zatopionych w modlitwie niczym w wieczystej adoracji. Niżej stoją personifikacje cnót: Wiara i Nadzieja, natomiast powyżej jest relief z wyobrażeniem Chrystusa Zmartwychwstałego. Ważne miejsce zajmują postacie proroków: Mojżesza z tablicami przykazań, Jana Chrzciciela nawołującego do pokuty, oraz Dawida i Daniela z tekstami liturgii żałobnej, ponadto skrzydlate główki zapłakanych aniołków i akcesoria śmierci: czaszki, piszczele, zgaszone pochodnie oraz cały ludzki szkielet z klepsydrą i kosą w kościstych rękach. Autorstwo przypisuje się Janowi Pfisterowi z Wrocławia lub niderlandczykowi Wilhelmowi van den Blockowi. Wejście do krypty Ostrogskich znajduje się w nawie południowej w pobliżu ołtarza Matki Bożej Bolesnej.