Tadeusz Pankiewicz urodził się 21 listopada 1908 roku w Samborze (obecnie Ukraina), gdzie aptekę prowadził jego ojciec. W 1909 roku Józef Pankiewicz wraz z rodziną przeniósł się do Podgórza i założył aptekę „Pod Orłem” w narożnej kamienicy przy ówczesnym Małym Rynku (później placu Zgody, obecnie placu Bohaterów Getta). Józef i Maria (z d. Weirich) razem z dziećmi (Kazimierzem, Zofią i Tadeuszem) zamieszkali w mieszkaniu nad Apteką. W 1930 roku Tadeusz Pankiewicz ukończył studia na Wydziale Farmacji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W marcu 1941 roku Niemcy utworzyli w Podgórzu getto dla ludności żydowskiej. Mimo nakazu opuszczenia terenu getta Tadeuszowi Pankiewiczowi udało się uzyskać pozwolenie na prowadzenie apteki. Razem ze swoim personelem zaangażował się w pomoc dla ludności żydowskiej. Apteka była punktem spotkań i wymiany informacji, za jej pośrednictwem dostarczano do getta żywność i trudne do zdobycia leki. Pracownicy apteki pomagali znaleźć kryjówki poza gettem. Farmaceuta przez okna swojej apteki widział śmierć setek ludzi, deportacje do obozu zagłady w Bełżcu oraz akcję likwidacji getta w marcu 1943 roku. Jego wspomnienia, opublikowane w 1947 roku, są jedną z najważniejszych relacji dotyczących krakowskiego getta. Za swoją działalność w czasie okupacji niemieckiej został uhonorowany tytułem Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata, przyznanym w 1983 roku.