Bazą scenariusza wystawy „Apteka Tadeusza Pankiewicza w getcie krakowskim” są wspomnienia Tadeusza Pankiewicza, właściciela apteki i świadka wydarzeń, opublikowane po raz pierwszy tuż po wojnie w książce Apteka w getcie krakowskim. Ekspozycja zajmuje pomieszczenia dawnej apteki, a pierwotne funkcje użytkowe poszczególnych sal stanowią bazę do analizy wątków z historii getta, postaci Tadeusza Pankiewicza oraz pracujących z nim Ireny Droździkowskiej, Aurelii Danek-Czort i Heleny Krywaniuk. W izbie ekspedycyjnej zwiedzający pozna historię miejsca i ludzi, w sali recepturowej odkryje różnorodne recepty na przeżycie w rzeczywistości getta, w pokoju dyżurnym spotka Tadeusza Pankiewicza, świadka i kronikarza Zagłady, w materialni poczuje atmosferę Apteki jako miejsca spotkań i schronienia dla mieszkańców getta. Wreszcie w laboratorium zmierzy się z powojenną historią pamięci i niepamięci o krakowskich Żydach. Personel apteki był w latach 1941–1943 świadkiem dokonywanego przez okupanta aktu niszczenia wielowiekowej historii krakowskich Żydów. Zasługą Pankiewicza i jego współpracownic jest to, że nie pozostawali obojętni na ludzkie cierpienie, udzielali pomocy potrzebującym, a po wojnie świadczyli o tragicznych wydarzeniach, które rozegrały się w krakowskim getcie.