Niemal w każdym domu znajdowały się narzędzia do obróbki drewna: siekiery, ciosła, ośniki, dłuta, świdry, piły, strugi. Drewno było materiałem pierwszej potrzeby, niezbędnym na budowie i w warsztacie rzemieślnika. Powstawały z niego elementy konstrukcji i całe domy, przedmioty codziennego użytku, meble, zabawki, narzędzia, wozy i sanie, kapliczki i krzyże przydrożne. Rzeczy zbudowane z idealnie pasujących do siebie klepek, wydrążone i wyżłobione z kawałków drewna i samorodne – wpisujące się w naturalny kształt pni i korzeni. W drugiej połowie XIX obróbka drewna zaczęła przechodzić w ręce wyspecjalizowanych rzemieślników. Rolnicy zaczęli zamawiać u nich przedmioty wykonane z drewna lub kupować gotowe – na targach i jarmarkach. Powszechna umiejętność obróbki drewna przeszła do historii. W warsztatach profesjonalistów przetrwał właściwie ten sam, dobrze znany ich klientom zestaw narzędzi. Z czasem coraz mniej rozpoznawalny dla ludzi spoza branży.