Ludwik de Laveaux (1868 - 1894) pochodził z francuskiego rodu osiadłego w Polsce w XVIII wieku. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w Monachium. W 1890 roku na stałe wyjechał do Paryża. Trudne warunki materialne i postępujące ubóstwo przyczyniły się do rozwoju gruźlicy, na którą zmarł w wieku 25 lat. Ludwik de Laveaux często malował światło – fascynował go naturalny blask księżyca, słońce i poświata zapalonej latarni. W Paryżu czuł się zagubiony, w Bronowicach w domu Tetmajerów  gdzie poznał młodziutką Marię Mikołajczykównę, znajdował spokój. Opisał to w Weselu Wyspiański, de Laveaux występuje tam jako Widmo – tragicznie zmarły narzeczony Marysi. Obraz eksponowany w kamienicy Hipolitów przedstawia letnie, trochę leniwe popołudnie w Bronowicach. Na podwórku pasie się stadko gęsi, w głębi kobieta z wodą w umieszczonych na specjalnych nosidłach wiadrach. Po lewej parterowy dom z dwuspadowym dachem, za nim staw okolony drzewami a po prawej, wzdłuż drogi, małe parterowe domki z bielonymi ścianami, kryte strzechą. Na horyzoncie drzewa z majaczącą pośrodku wieżą kościoła. Sielską atmosferę podkreśla bezchmurne niebo z wysoko stojącym słońcem, które sprawia, że niemal nie ma cienia a rozgrzane powietrze zdaje się drgać w upale. Obraz namalowany około roku 1892 jest sygnowany – w dolnym lewym rogu widnieje L. de Laveaux.