Wystawa prezentuje malarstwo Juliusza Krajewskiego, artysty żyjącego w latach 1905 – 1992, związanego z miastem poprzez żonę - malarkę Helenę Malarewicz, urodzoną w Bieczu. Juliusz Krajewski uprawiał malarstwo sztalugowe, grafikę, plakat, rysunek oraz tworzył ilustracje do książek. Ideowy socjalista, wraz z żoną należał do Klubu Artystów "Czapka Frygijska", którzy prezentowali sztukę realistyczną. O tym okresie swojej twórczości pisał po latach: „Tak więc mówiąc o kształtowaniu się poglądów artystycznych przeszłych twórców i członków grupy Czapka Frygijska-trzeba pamiętać, że nie mieliśmy ani wówczas, ani potem jednakowych uzgodnionych poglądów na sprawy postaw estetycznych, że nawet nie dążyliśmy do takiego ujednolicenia. Chodziło nam o obraz współczesności, obraz tego świata przeklętego i wspaniałego zarazem, obraz Polski tej z chłopskich zagonów i górniczych hałd, obraz bezrobotnych żądających pracy i chleba”. Szczególnie znacząca w malarstwie Juliusza Krajewskiego jest tematyka II wojny światowej: Pacyfikacja wsi, Egzekucja, Po nalocie, Po pacyfikacji. Po wojnie dużo malował według obowiązującej doktryny socrealizmu: Buraczarka, Na pogorzelisku, Zagumnie, Ogrodnik z Łaszczyna, Żniwiarka. W ekspozycji znalazły się obrazy z okresu paryskiego, prace o tematyce wiejskiej, liczne portrety: Autoportret, Portret matki, Portret staruszki, Portret starego aktora, pejzaże oraz martwa natura.