Obejmuje obszar Antyli i Ameryki Południowej aż do granicy z krainą nearktyczną (północny Meksyk) oraz wyspy Galapagos. Większość powierzchni tej krainy leży w strefie klimatu tropikalnego, jedynie na południowych krańcach występuje umiarkowany.

„Błękitny motyl” Morpho z Ameryki Południowej jest przykładem występowania barw strukturalnych. Mikroskopijne ścianki łusek rozszczepiają światło powodując jego dyfrakcję. Część rozproszonego światła ulega absorpcji, tak że widzimy tylko jedną określoną barwę najczęściej niebieską lub zieloną, a nie wszystkie barwy tęczy. W stanie spoczynku lub podczas żerowania motyle te siedzą z zamkniętymi skrzydłami. W dolnej części skrzydeł widoczny jest rząd fałszywych oczek. Służą one do odstraszania nieprzyjaciół, jak i również do maskowania.

Caligo - nazywany sową ze względu na charakterystyczny wzór skrzydeł przypominający sowie oczy. Wzór ten jest prawdopodobnie przykładem mimikry, gdyż może przypominać oczy niektórych drapieżników posiadających dużą źrenicę i jasną tęczówkę. Caligo występują przeważnie w lasach, latają o zmierzchu lub w niektórych wypadkach także o świcie. Niektóre gatunki potrafią być szkodnikami upraw bananów w Ameryce Środkowej.

Wiele gatunków ma niemal całkowicie przezroczyste skrzydła. Motyle latają powoli, spotyka się je głównie w lasach tropikalnych.