Muzeum Nikifora ma siedzibę w zabytkowej willi „Romanówka” w Krynicy-Zdroju. Poświęcone jest jednemu z najsłynniejszych w dziejach światowej sztuki malarzy naiwnych. Stała ekspozycja przybliża jego życie i dokonania poprzez wybrane dzieła oraz dokumenty, fotografie i pamiątki po artyście. Nikifor w ostatnich dziesięciu latach życia zdobył wielką międzynarodową sławę. W tym okresie i po śmierci artysty w 1968 r. zorganizowano setki wystaw jego twórczości na całym świecie. Pod tym względem Nikifor dorównuje najsłynniejszym polskim malarzom, do których zresztą niewątpliwie należy. Wydarzenia te dokumentują m.in. zaprezentowane w tej sali oryginalne archiwalne plakaty. Na szczególną uwagę zasługują te, które przypominają ważne i przełomowe momenty w karierze artystycznej Nikifora. Jest afisz z jego pierwszej indywidualnej wystawy w Polsce zorganizowanej przez Andrzeja Banacha w salach Stowarzyszenia Architektów przy ul. Foksal w Warszawie w 1949 r. Bardzo ważny jest plakat z pierwszej wystawy artysty w Paryżu w Galerii Diny Vierny w kwietniu 1959 r., która zapoczątkowała serię wystaw w renomowanych galeriach i muzeach w wielu krajach świata. Inny przypomina retrospektywną wystawę w warszawskiej „Zachęcie” w 1967 r. Wystawa stała się wydarzeniem kulturalnym w skali kraju. Stanowiła najważniejsze podsumowanie dorobku artysty dokonane za jego życia. Nikifor pokazany został w polskiej galerii narodowej na równi z największymi współczesnymi malarzami. Jest też plakat dokumentujący otwarcie Muzeum Nikifora w Krynicy w 1995 r. Nikifor cieszył się sympatią wielu twórców profesjonalnych, którzy doceniali walory jego malarstwa. Zdarzało się, że i on sam bywał przez nich portretowany. Kilka takich udanych podobizn artysty znajduje się w zbiorach nowosądeckiego muzeum. Dwie spośród nich, autorstwa M.Dawskiej (1950 r.) i W.Górskiego (1958 r.) prezentowane są w tej sali. Umieszczono tu także słynną skrzynię Nikifora, która służyła mu przez kilkadziesiąt lat życia. Jest to skrzynia ludowa ozdobiona ornamentem kwiatowym, na której Nikifor umieścił też swoje napisy. Zamykana na potężną kłódkę była „skarbcem” Nikifora, w której trzymał swoje obrazy. Zdarzało się, że skrzynia była jego miejscem do spania, gdy był bezdomny. Na stole pod oknem ustawione jest oryginalne należące do Nikifora radio „OLYMPIA”, jedno z kilku które w ostatnich latach życia posiadał, gdyż bardzo chętnie słuchał muzyki przy malowaniu.