Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, powołane do życia z inicjatywy Andrzeja Wajdy i otwarte w 1994 roku jako Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, przez dziesięć lat stanowiło oddział Muzeum Narodowego w Krakowie, będąc zarazem miejscem aktywnej działalności Fundacji Kyoto–Kraków im. Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz. W roku 2005 usamodzielnione decyzją Ministra Kultury, otrzymało status państwowej instytucji kultury, a od roku 2007 działa jako placówka muzealna. Działalność Muzeum Manggha wyrasta z ducha wielkiego polskiego kolekcjonera i znawcy sztuki Feliksa Jasieńskiego, patrona instytucji. Ma ona być zgodna z jego głębokim i wciąż aktualnym rozumieniem społecznej roli sztuki, która służy szerokiemu odbiorcy, kształtuje i wychowuje, jest łatwo dostępna i szeroko znana, a nie ukryta w magazynach. Muzeum Manggha realizuje też w praktyce wizję swojego Fundatora - wizję miejsca, w którym Polska spotyka się z Japonią, a bogata japońska tradycja jest prezentowana obok najnowszych osiągnięć techniki, wizję miejsca otwartego i przyjaznego dla wszystkich, którzy tu trafią.