Najbardziej reprezentacyjnym pomieszczeniem w mieszkaniu był narożny salon, w którym obecnie znajduje się komplet wypoczynkowy Ritterów w stylu biedermeier. W tym pokoju własnością rodziny były także: karnisze, fortepian oraz 2 stojące na nim rzeźby aniołków, osobiście ustawione tam przez Marię Ritter. Na ścianach wiszą obrazy również autorstwa artystki, w tym jej autoportret oraz obrazy członków rodziny. W salonie na uwagę zasługuje również sekretera kolbuszowska z XVIII w., mebel wysokiej klasy, intarsjowany, zamykany uchylnym blatem, skrywającym schodkowo ułożone, małe szufladki wysuwane za pomocą ukrytej blokady. Kolejnym pomieszczeniem ekspozycji jest tzw. biały salonik, służący dawniej za jadalnię, pokój gościnny oraz sypialnię Marii Ritter. Przeważają w nim klasycystyczne meble z przełomu XVIII i XIX w. Własnością rodziny Ritterów była zwisająca z sufitu lampa naftowa, przerobiona na elektryczną ok. 1911 r., a także obraz „Lukrecja z Tarkwiniuszem”, znajdujący się między oknami, który od zawsze wisiał w tym pokoju. Wśród płócien zdobiących ściany saloniku wyróżnia się „Budowa wieży Babel” pochodząca prawdopodobnie z XVII w. Obraz (na prawo od drzwi prowadzących do sypialni) wiązany jest z niemiecko-niderlandzkim kręgiem artystycznym. Ostatnim pomieszczeniem wystawy jest sypialnia, urządzona meblami w stylu Ludwika Filipa, należącymi do dziadków Marii Ritter. Pokój wyglądem bardzo przypomina ten z okresu, w którym mieszkali tu Feliks i Józefa Ritterowie. Ich portrety wykonane zostały według fotografii stojących na stoliku obok łóżka. Na prawo od wejścia został zaaranżowany kącik toaletowy, zasłonięty secesyjnym malowanym parawanem, za którym ustawiono marmurową umywalnię z porcelanowymi i fajansowymi naczyniami do codziennej toalety. Ciekawostką w tym pokoju jest stojący nieopodal niski stolik, należący niegdyś do Jacka Malczewskiego.