Sektor zlokalizowany jest, podobnie jak to było faktycznie, na obrzeżach zabudowy wiejskiej. Budynki prowizorycznie i prymitywnie wyposażone, usytuowane są chaotycznie w typowy dla Cyganów sposób. Dwa obiekty mieszkalne przeniesiono z Maszkowic, natomiast kuźnia pochodząca z Czarnej Góry na Spiszu została zrekonstruowana. Wnętrze cygańskiego domu jest niezwykle skromne, ściany wylepione są gliną i pobielone, sufit obity jest papierem pakowym, a ściany udekorowane są widokówkami i wycinkami z gazet. Sprzęty znajdujące się w chacie to: żelazne łóżka z siennikiem i kocami lub starą kołdrą, na żerdce zawieszona płachta na ubrania, używana zarazem jako kołyska, poza tym prymitywna półeczka i ławka z deski. Zgodnie z cygańskim obyczajem, naczynia używane do gotowania i jedzenia były zawsze rygorystycznie oddzielone od tych do mycia i prania. Cyganie na Podkarpaciu od dawna powszechnie zajmowali się kowalstwem i często nazwa „kowal” była synonimem Cygana. Wykonywali głównie drobne narzędzia rolnicze. Kuźnia cygańska wyposażona jest skromniej niż kuźnie chłopskie, znajduje się w niej: prymitywne palenisko zbite z desek wypełnione ziemią i nakryte kamieniem, sercowaty miech, obok kowadło na pniu i niezbędne narzędzia kowalskie. Znajdują się tu również archaiczny przenośny miech zrobiony ze skórek króliczych i przenośne kowadło.