Fortyfikacje bastionowe na rzucie pięcioboku powstały w trakcie gruntownej przebudowy zamku prowadzonej przez Stanisława Lubomirskiego w poł. XVII w. Składają się z ziemnych wałów (kurtyn) ujętych kamiennym murem oszkarpowania z wysuniętymi w przedpole bastionami na narożach, których zadaniem było chronienie pałacu zarówno w akcji czołowej, jak i flankowej. Ten przykład budowli „palazzo in fortezza” odnajdziemy również na zamku w Łańcucie, Rzeszowie czy Ujeździe. Obronę zamku miało stanowić 80 dział z puszkarzami i amunicją oraz załoga licząca 400 zaciężnej piechoty węgierskiej i 200 dragonów. Zaopatrzony był podobno w zapasy prowiantu na trzy lata.