W głównym ołtarzu umieszczony jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. To przed tym wizerunkiem od średniowiecza mieszkańcy i przybywający pielgrzymi zanoszą prośby, błagania i podziękowania oraz zaznają cudów, za które w dowód wdzięczności składają wota umieszczone w gablotach w prezbiterium. Obraz nieznanego autorstwa, datowany jest na XV w. i zakwalifikowany został do szkoły krakowskiej. Od XVII w. obraz czczony jest jako Cudowny, a odpust zawsze przypada 8 września w święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny. O kulcie Bogurodzicy świadczą sztychy z XVII w. z wyobrażeniem Matki Bożej z Płok. Obraz Bogurodzicy jest wymieniany w wizytacjach biskupów, które miały miejsce w Płokach. W 1728 r. biskup M. Kunicki nazywa obraz imago gratiosa czyli obraz łaskami słynący, a w dokumentach znajdujących się na parafii pochodzących z XIX w. obraz określany jest, jako imago miraculosa. Podczas prac konserwatorskich przeprowadzonych w roku 1977 zdjęto aksamitne tło obrazu. Zauważono, że obraz w XVII w. otrzymał barokowe grawerowane i złocone tło, które zastąpiło starsze gotyckie. Był wykonany na trzech deskach lipowych o grubości 150 mm związanych ze sobą specjalnymi listwami, średniowieczną techniką temperową, ale w XVII w. został przemalowany farbami olejnymi. Na obrazie Matka Boża trzyma Dzieciątko Jezus na lewym ręku. Obraz należy do najstarszych obrazów Matki Boskiej na ziemiach polskich i nieprzerwanym kultem od czasów powstania.