Fabryka Fajansów J. Niedźwiecki i S-ka działała w latach 1900–1910 w Dębnikach, które jeszcze wtedy nie były dzielnicą Krakowa. Przekształcona ze starej, istniejącej od 1870 roku kaflarni rozpoczęła działalność pod kierunkiem wykształconego w Wiedniu Adama Kirchmayera. Z fabryką współpracowali tacy twórcy jak Konstanty Laszczka i Jan Szczepkowski, który w latach 1902–1907 był jej kierownikiem artystycznym. Głównym produktem fabryki były kafle do pieców i kominków, ale produkowano też ceramikę użytkową: różnego rodzaju serwisy, komplety umywalniane oraz lichtarze, popielniczki i przyciski do papieru. Zakład rozsławił dział ceramiki artystycznej, w którym zajmowano się rzeźbą. Produkowano niewiele, a po odlaniu kilku egzemplarzy forma była niszczona. Ceramika ta, wprawdzie bardzo ceniona przez artystów, przegrała konkurencję z tańszymi, masowymi wyrobami i w roku 1910 zaprzestano produkcji. W Muzeum Krakowa przechowywanych jest kilkanaście przedmiotów pochodzących z fabryki na Dębnikach. Są to wazy, rzeźby oraz serwis do kawy. Wykonany około 1905 roku z fajansu ozdobiony został ręcznie malowanymi geometrycznymi i stylizowanymi kwiatowymi motywami.