Niewielka wystawa archeologiczna prezentuje artefakty znalezione podczas ostatniego remontu ratusza oraz prac prowadzonych na dziedzińcu kamienicy Rynek 21-23. Najstarsza wzmianka o istnieniu zegara wieżowego pochodzi z początku XVI wieku, uległ on zniszczeniu podczas pożaru w 1663 roku. Pozostałością po nim są dzwony zegarowe obecnie eksponowane w Sali Pospólstwa. Zniszczony zegar zastąpiono nowym, wykonanym w 2 poł. XVII wieku, z mechanizmem typu szkieletowego, czynnym do dziś, który jest najstarszym działającym zegarem wieżowym w Małopolsce. Nowe dzwony odlano w pracowni Jana Felczyńskiego w Przemyślu. Wieża gotycko – renesansowa ma wysokość 28 metrów. Na jej szczycie umieszczony jest ganek gdzie mieściło się stanowisko straży ogniowej, której zadaniem było ostrzeganie przed pożarem. Pierwotnie hełm wieży wieńczył herb miasta – „Leliwa”. Został on zastąpiony widoczną do dziś „Pogonią”, herbem książąt Sanguszków, dziedziców Tarnowa od XVIII wieku. W południe z wieży rozlega się głos hejnału skomponowanego przez Stanisława Rzepeckiego w 1972 roku.