Przyzagrodowy tartak rodziny Faronów pochodzi z Zasadnego – niedużej miejscowości na zachód od Kamienicy w Gorcach. Został wybudowany pod koniec XIX lub na początku XX wieku. Był głównym źródłem utrzymania rodziny. Cięto w nim deski i robiono gonty. Tartak działał do roku 1963, a do muzeum przeniesiony został w latach 80-tych XX wieku. Jest to dwukondygnacyjny budynek składający się z murowanego przyziemia, mieszczącego mechanizmy do napędu traka i innych urządzeń. Powyżej znajduje się drewniana szopa, gdzie jest gater (trak) do cięcia desek, a także gonciarka, cyrkularka i brus do ostrzenia różnych narzędzi. Wszystkie urządzenia napędzane są z jednego nasiębiernego koła wodnego przez system dodatkowych wałów i pasów transmisyjnych. Rekonstrukcji wymagały niezachowane koło wodne, część konstrukcji budynku, a także brakujące elementy częściowo zachowanych mechanizmów. Poza urządzeniami tartacznymi ekspozycję tartaku uzupełniają takie elementy jak drewno do przecierania oraz gotowe deski, a także półki, szafki z narzędziami i zapasowe piły.