Cerkiew prawosławna Opieki Przenajświętszej Bogurodzicy w Wołowcu to osiemnastowieczna świątynia w opustoszałej wsi (około 20 mieszkańców). Posiada wspaniałą polichromię, której najstarsze części pochodzą z XVIII wieku. Jest to typowa cerkiew zachodniołemkowska z łamanymi dachami namiotowymi i cebulkowatymi zwieńczeniami. Wnętrze, oprócz nawy, pokryte jest stropami płaskimi. Ikonostas składa się z kilku elementów dziś łączonych, w którym w większości przeważają XVII - wieczne ikony. Wyjątkowo pod ikonami prazdników można w nim zobaczyć ikony niedziel pomiędzy paschą a pięćdziesiątnicą. Wołowiec stał się filią Parafii Prawosławnej w Bartnem dopiero w okresie powojennym. Jeszcze przed wysiedleniem w roku 1946 Konsystorz Warszawski polecił proboszczowi bartniańskiemu obsługiwanie Wołowca. W dokumentach zachowała się prośba mieszkańców Wołowca do kancelarii metropolitalnej w Warszawie z 27 lipca 1960 r., pod którą podpisało się 38 osób o przyłączenie miejscowości Wołowiec do parafii w Bartnem. Świątynia jest sukcesywnie remontowana przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego. Oprócz niezwykłej polichromii i ikonostasu można w niej zobaczyć zabytkowe wyposażenie: ikony, chorągwie (w sumie 62 zabytki ruchome).