Marcin Kromer i Wacław Potocki to najwybitniejsi synowie dawnej ziemi bieckiej z czasów Polski przedrozbiorowej. Kromer, urodzony w Bieczu w r. 1512, zdobył gruntowane wykształcenie w Krakowie i na włoskich uniwersytetach. Po powrocie do kraju wkrótce został sekretarzem króla Zygmunta Augusta. Posłował do obcych dworów, uporządkował archiwum koronne na Wawelu dzięki czemu zdobył wiedzę potrzebną do napisania dwóch ważnych dzieł Historii i Geografii Polski. Ogromną sławę przyniosła Kromerowi zwłaszcza Historia. Za wszystkie zasługi król nadał mu szlachectwo. Wyrzeźbiony w kamieniu herb Kromera wmurowano w biecką wieżę ratuszową, którą odbudowano po zawaleniu w 1569 r. za fundusze przekazane przez kronikarza. Na ekspozycji znajdują się pierwsze wydania jego dzieł oraz m.in. fotokopia epitafium jakie Kromer ufundował Mikołajowi Kopernikowi w katedrze we Fromborku. Wacław Potocki - znakomity poeta XVII wieku, arianin urodzony w Woli Łużańskiej nieopodal Biecza, sprawował w mieście urzędy podstarościego i sędziego grodzkiego w latach 1667-1674. W tym okresie powstały jego najważniejsze utwory, takie jak Wojna chocimska czy Ogród fraszek. Wielbiciel ziemiańskiego trybu życia, pasjonat ziem podgórskich, uważany jest za najbardziej narodowego i oryginalnego poetę czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej. Na ekspozycji znajdują się najstarsze wydania dzieł Potockiego. Brak jest jego portretu, ponieważ żaden nie zachował się do naszych czasów.