Budynek został wzniesiony w 1837 roku w Przeciszowie, wiosce położonej między Zatorem a Oświęcimiem. Należał do bogatej rodziny Kasperków. W sieni stoi rower z 1935 roku, na drewnianych rafkach. Po lewej stronie znajduje się klasa lekcyjna z wyposażeniem charakterystycznym dla okresu dwudziestolecia międzywojennego. Dawne szkoły mieściły się w chłopskiej chałupie. Nauczyciel jednocześnie uczył dwie klasy. W czasie, gdy dzieciom z jednej klasy zadał ciche zajęcia z pisania, z drugą klasą prowadził głośne zajęcia z czytania. Na ławkach znajdują się tabliczki łupkowe oprawione w drewniane ramki, z rysikiem, które służyły do nauki pisania. W drugim roku tabliczkę łupkową zastępowano zeszytem. W nim dzieci pisały ołówkiem oraz piórem i atramentem, który znajdował się w kałamarzu. Podczas lekcji obowiązywała surowa dyscyplina. W klasie panowała cisza jak makiem zasiał. Za najmniejsze przewinienie nauczyciel stosował kary cielesne, nieposłusznego ucznia karano biciem przy użyciu kija lub trzcinki. Stosowano również klęczenie na grochu. Z klasą szkolną sąsiaduje pokój nauczyciela, z oknem i oddzielnym wejściem. Naprzeciwko pokoju jest komora, w której przechowywano sprzęty potrzebne w gospodarstwie. Po lewej stronie, przy ścianie stoi długa skrzynia „szafarnia’’. Trzymano w niej mąkę zmieloną w młynie. Na szafarni postawiono kądziel do przędzenia nici. Dalej widać zamykaną na klucz niebieską szafę na najcenniejsze produkty spożywcze, takie jak cukier i sól. W słomianej beczce przechowywano bochenki chleba wypiekane raz w tygodniu.  Natomiast na środku pomieszczenia prezentowane są narzędzia do obróbki lnu: międlica i cierlica - do łamania zdrewniałych części łodyg oraz ,,szczeć’’ do czesania i oddzielania długich włókien od krótkich. W izbie kuchennej na prawo od komory przy oknie znajduje się warsztat szewski, na którym szewc szył buty. Na co dzień ludzie chodzili boso, a buty zakładano przed pójściem do kościoła. Zniszczone obuwie wiele razy łatano. Na środku ulokowany został warsztat tkacki. W regionie podkrakowskim tkactwem zajmowali się głównie mężczyźni zwani ,,knapami’’.