Po prawej stronie znajduje się izba kuchenna, w której koncentrowało się życie codzienne całej rodziny. Przy drzwiach duży piec z zapieckiem, na którym w dzieży wyrastało ciasto na chleb, a zimową porą ten najcieplejszy w całej chacie kąt cenili ludzie starsi oraz dzieci. Ściany udekorowane są papierowymi wycinankami według mody z początku XX wieku oraz świętymi obrazami. Za izbą kuchenną znajduje się warsztat stolarski z zestawem narzędzi do wyrobu mebli, okien i drzwi. Po przeciwległej stronie sieni znajduje się izba paradna. W izbie paradnej ściany są pobielone, a meble pomalowane na jasnoorzechowy kolor. Na ścianie na wprost drzwi obrazy religijne ozdobione kwiatami z bibuły. W oknach papierowe firanki, a u powały zawieszony ozdobny pająk. W  sieni po lewej stronie znajduje się komora, która pełniła rolę spiżarni. Dalej wyjście na dziedziniec. Na dziedzińcu na wprost znajduje się wozówka z drabiniastym wozem załadowanym snopkami, a obok wóz do wyjazdu do kościoła lub na targ. Po prawej, przy chlewikach stoi wialnia do czyszczenia zboża, kamienny brusek do ostrzenia narzędzi i sieczkarnia do cięcia słomy na paszę dla zwierząt. Przy stajni na ścianie wiszą chomąta dla koni oraz drewniane jarzma dla krów, które były główną siłą pociągową, gdy konie zarekwirowano na potrzeby wojska. Pod chomątami drewniana prasa do robienia grzebieni z rogów bydlęcych.