W budynku gospodarczym zaaranżowana została pracownia gonciarska ukazująca proces produkcji gontów, zarówno w czasach dawniejszych, jak i bardziej współczesnych. Zamontowano więc tzw. sukę i dziadek do ręcznej obróbki gontów (rodzaj ławki ze specjalną główką, w której umieszczano kawałek drewna) wraz z narzędziami umożliwiającymi ich struganie i łupanie (m.in. ośnik, siekiera, kijáń – rodzaj drewnianego młotka) oraz drewno na różnych etapach jego obróbki, a także gotowe już gonty. Oprócz tego zobaczymy także sprzęty pomocnicze służące do transportu zarówno drewna, jak i gotowych już gontów. Aby w pełni zobrazować przemiany dziejowe towarzyszące produkcji gontów zdecydowano także wyeksponować fabryczny warsztat do produkcji gontów rżniętych – gonciarkę wraz z silnikiem spalinowym, tzw. esiokiem. Całość wystawy ilustruje ogrom wysiłku, jaki trzeba było podjąć zanim powstał dach kryty gontami, z których każdy jeden musiał niejednokrotnie obrócić w swych dłoniach gonciarz, aby podreperować domowy budżet i aby ten kawałek deseczki mógł współtworzyć dach, chronić domostwo przez następne kilkadziesiąt lat przed deszczem, śniegiem i być odporny na słońce, wiatr i mróz.