Sabałówka to najstarszy dom w Zakopanem z przełomu XVIII/XIX wieku. To chałupa reprezentująca zabudowę typu śląsko-spiskiego, tak zwana zabudowa dwuizbowa składająca się z sieni, izby i kumory. W sieni znajdują się: wejście do piwnicy, do mleczni, schody na strych oraz ogromny piec chlebowy, a w kumorze wejście na wyżkę. Budynek w całości jest drewniany, zbudowany z płazów na planie prostokąta, położony frontalnie od strony południa. Odstępy pomiędzy płazami wypełnione są prawdziwym mchem. Dach pokryty jest gontem szczypanym z drewnianymi rynnami. Ciekawostką jest osobne pomieszczenie przylegające do sieni, w którym znajduje się studnia. Jest to najstarszy element chałupy. W tej wójtowskiej zagrodzie urodził się w 1809 r. Jan Krzeptowski Sabała, słynny muzykant, uzdolniony gawędziarz i myśliwy. Zawarta w 1873 r. znajomość a następnie przyjaźń z doktorem Chałubińskim, wprowadziła go w krąg wybitnych ludzi tej epoki, takich jak Witkiewicz, Sienkiewicz, Matlakowski, Matejko, przebywających wówczas w Zakopanym. Towarzyski Sabała zyskał wśród nich licznych przyjaciół i szeroką popularność. Sabała zmarł w 1894 r. Pochowano go na Starym cmentarzu w Zakopanem. Na gazdówce pozostał jego najmłodszy brat Andrzej. Ostatnią osobą, która urodziła się i mieszkała w chałupie była Maria Krzeptowska, matka obecnego spadkobiercy.