Nie udało się dotąd ustalić czasu powstania wsi Dębno, gdyż do tej pory nie natrafiono na ślady dokumentu poświadczającego lokowanie grodu. Pierwszy dokument odnoszący się do miejscowości Dębno pochodzi z czasów Bolesława Wstydliwego (1226-1279), wystawiony 11 listopada 1264 roku stwierdza, iż Komes Świętosław z rodu Gryfitów otrzymał od księcia Bolesława w formie nadania za zasługi wieś Dębno. Niewykluczone, że wtedy już istniał nieduży drewniany gródek otoczony fosą, którego materialne ślady stwierdzono na południowo zachodnim stoku wzgórza. W roku 1317 wieś była w posiadaniu Mszczuja z rodu Pobogów a następnie jego syna Jakuba piszącego się „de Monte Vini” mówi o tym dokument z kancelarii Władysława Łokietka z datą 6 października 1317 roku. Kolejny dokument wydany w Lelowie 2 stycznia 1357 roku jest opatrzony pieczęcią Kazimierza Wielkiego, zezwalający Piotrowi Odrowążowi na przeniesienie Dębna na prawo magdeburskie.