Jednym z najciekawszych zabytków Muzeum jest pozyskane w 2006 roku, malowane na płótnie drzewo genealogiczne rodu Tarłów. Datowane jest na pierwszą połowę XVIII wieku. Ten wielkich rozmiarów obraz (3,2 x 2 metry) niegdyś nawijany na wałki, stanowi bardzo cenny materiał pomocniczy do poznania historii rodu Tarłów oraz polskiej kultury sarmackiej. Jest to jedyny w Polsce zachowany przykład malowanego na płótnie magnackiego drzewa genealogicznego, będący przejawem „pychy rodowej”, stanowiącej nieodłączny element kultury sarmackiej. W centralnej części obrazu widnieje drzewo, którego pień wyrasta z prostokątnej podstawy będącej jakby mapą świata z kilkoma zaznaczonymi na niej krajami, z których „ Polonia”, jako ojczyzna Tarłów znajduje się w centralnym punkcie. Po bokach pnia mieszczą się cokoły, na których siedzą postacie, z lewej kobieta w wieńcu laurowym na głowie symbolizująca Polskę, po prawej stronie zasiada rycerz będący niewątpliwie alegorią protoplasty rodu. Wzdłuż dłuższych boków i dolnej krawędzi płótna mieszczą się liczne kartusze z herbami spowinowaconych z Tarłami rodzin i miast. Nad wierzchołkiem drzewa znajduje się owalny medalion z wizerunkiem Jana Tarły wojewody lubelskiego, najprawdopodobniej fundatora płótna.