Jest to budynek z końca XIX wieku, który został przeniesiony z Zubrzycy Dolnej. Jest przykładem nowszego budownictwa, bez wyżki i przedwysca, z półtoratraktowym podziałem wnętrz, z wejściem umieszczonym centralnie i otwartym gankiem z ażurowym deskowaniem. Na dachu jest tylko jeden dymnik przeznaczony dla środkowej izby, która posiada jeszcze archaiczny system kurny. Natomiast w izbach bocznych wprowadzono piece nowszego typu z kominami. Budynek posiada kamienną podmurówkę i głęboką piwnicę o kolebkowym sklepieniu przeznaczoną kiedyś na płody rolne. Ekspozycja ukazuje dawną aptekę i nawiązuje swoim wyposażeniem do najstarszej na Górnej Orawie, istniejącej w Jabłonce od 1902 r. apteki „Pod Zbawicielem” Eugeniusza Sterculi. Odgrywała ona, podobnie jak inne prowincjonalne apteki z początku XX wieku, niebagatelną rolę w życiu lokalnej społeczności, która nie ograniczała się jedynie do rozprowadzania lekarstw. Aptekarze – Stercula, a po nim Jan Neupauer służyli fachową medyczną poradą i pomocą, ale zajmowali się także ziołolecznictwem i medycyną ludową. Ponadto Stercula był także z zamiłowania fotografem, zbieraczem i dokumentalistą kultury ludowej Orawy, współpracował z czasopismami węgierskimi i stołecznym, budapesztańskim muzeum, utrzymywał też kontakty m.in. z Bronisławem Piłsudskim.