Piotr Borowy to postać bardzo ważna dla historii Górnej Orawy. Ten polski działacz ludowy i niepodległościowy pochodził z Rabčic (dziś na Słowacji). Był samoukiem, doskonałym mówcą (przez co zjednał sobie szeroką rzeszę odbiorców), ascetą, prowadził własny warsztat introligatorski, był członkiem polskiej delegacji na konferencję pokojową w Paryżu w 1919 r. i do prezydenta USA Thomasa Woodrowa Wilsona w sprawie przyłączenia Orawy do Polski. W 1929 r. Piotr Borowy – „Apostoł Orawy” został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ks. Infułat Ferdynand Machay po studiach w Budapeszcie i przyjęciu święceń kapłańskich pracował w parafiach w Zázrivej i w Ružomberoku, jednocześnie był współpracownikiem „Gazety Podhalańskiej”. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym w armii austro-węgierskiej. Po zakończeniu wojny aktywnie działał w Komitecie Obrony Spisza i Orawy, był członkiem polskiej delegacji na konferencję pokojową w Paryżu i doradcą rządu polskiego w sprawie tych terenów oraz senatorem RP. W trakcie II wojny jako proboszcz parafii Najświętszego Salwatora w Krakowie ratował osoby zagrożone zagładą (wystawiając m.in. fikcyjne metryki chrzcielne). Później pełnił funkcję archiprezbitera w Kościele Mariackim w Krakowie. Całym swoim życiem, działalnością patriotyczną, duszpasterską, społeczną, polityczną, konspiracyjną i charytatywną zasłużył sobie na inskrypcję umieszczoną na płycie jego rodzinnego nagrobka: Przeszedł przez życie dobrze czyniąc.