Przeniesiona w 1976 r. z Zubrzycy Dolnej, pochodzi z 2 poł. XIX w. Jest to typowa chałupa orawska z wyżką (pomieszczeniem gospodarczym znajdującym się nad białą izbą) i przedwyscem, galeryjką wspartą na wysuniętych belkach – rysiach, z której można wejść do wyżki. Całość nakryta jest czterospadowym dachem, od czoła podciętym. Od tyłu i boków połacie dachowe schodzą nisko , szerokie okapy chronią ściany od deszczu i wiatru. Obok chałupy, nieco cofnięty, stoi budynek gospodarczy Wendelina Moniaka z 1924 r., co odtwarza układ zastany in situ w Zimnej Dziurze, skąd pochodzi. W chałupie, w czarnej izbie, w wysoko umieszczonej powale ujrzymy woźnicę (otwór, którym wypuszczano dym na poddasze) oraz belki do suszenia opału – polynie świadczące o tym, że była to chałupa kurna. Z czasem chałupa zyskała drewnianą podłogę oraz piec kuchenny – śparchet z kominem. W białej izbie znajduje się tzw. kympa – piec bez paleniska (szeroka i niezbyt wysoka konstrukcja z kamienia, z systemem kanałów grzewczych) połączony z piecem kuchennym. W białej izbie można zobaczyć wystawę poświęconą Piotrowi Borowemu. Poza dokumentami, zdjęciami i pamiątkami na uwagę zasługuje także należący do niego klęcznik, stojąca w sieni prasa introligatorska oraz skrzynia wianna matki innego wielkiego Orawianina – Ferdynanda Machaya.