Z lipnicką oświatą związana jest postać Emila Miki i Józefiny Machaj-Mikowej

Emil Mika urodził się w Lipnicy Wielkiej w 1896 roku. Tu też spędził dzieciństwo. Po I wojnie światowej cała jego rodzina wyjechała na Słowację. Emil pozostał w Lipnicy. I właśnie tutaj rozwinął szeroką działalność społeczną, gospodarczą i kulturalną. Pracował z dziećmi, organizował kurs dla analfabetów, naukę rachunków i nowoczesnego gospodarowania. Zawsze interesował go folklor. Zaowocowało to powstaniem wielu utworów wiernie ukazujących bogactwo obrzędowości orawskiej. Prowadził zespół regionalny „Orawa”, zasłynął także jako zbieracz pieśni ludowych. Owocem tego był zbiór „Pieśni orawskich” wydanych w 1934 roku. Lipnicki rektór był człowiekiem wszechstronnie utalentowanym. Interesowały go nowości techniczne, zbudował małą elektrownię, dekoder i krótkofalówkę.

Jeszcze przed wybuchem drugiej wojny światowej został komendantem Tajnej Organizacji Wojskowej. Po zaanektowaniu Orawy przez Słowację musiał opuścić rodzinną wieś. Był porucznikiem Związku Walki Zbrojnej. Zajmował się łącznością radiową z dowództwem w Londynie. Aresztowany przez gestapo 4 maja 1941, został osadzony w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz, gdzie zmarł po kilku miesiącach.

Józefina Machaj-Mikowa urodziła się w Jabłonce w 1897 roku. Na jej postawę i kształtowanie się osobowości wielki wpływ wywarli bracia: Karol, Eugeniusz i Ferdynand. Józefina była obdarzona bardzo silną osobowością, była elokwentna i łatwo nawiązywała kontakt z ludźmi. Znała węgierski, słowacki i polski. Nieźle radziła sobie z czeskim i niemieckim.

W czasach I wojny światowej aktywnie włączyła się w ruchy niepodległościowe na Orawie, całkowicie poświęciła się pracy narodowej, kulturalnej i oświatowej. W 1922 roku wzięła ślub z Emilem Miką, którego zainteresowania i działalność były podobne. Pracowała nad rozwojem spółdzielczości na Orawie, zwłaszcza w Lipnicy, organizowała też wycieczki w różne regiony Polski.

W czasie II wojny światowej była generalnym kwatermistrzem Armii Południe i oficerem łącznikowym w Krakowie. W 1941 r. aresztowało ją gestapo. Została osadzona w krakowskim więzieniu na Montelupich. Jej gehenna więzienna trwała półtora roku. 14 października 1942 roku zginęła uśmiercona zastrzykiem fenolu.