Młyny były zakładami przemysłowymi występującymi licznie na całym polskim Podtatrzu. Przeważnie napędzane były kołem wodnym nasiębiernym, a ich wyposażenie stanowił tylko jeden kamienny mlewnik. Dodatkowe sprzęty i urządzenia fabryczne zaczęto wprowadzać dużo później, w okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej. Kiedyś taki młyn znajdował się w Chyżnem za wsią. Był młynem urbarskim, tzn. należał do spółki chłopskiej, dzierżawcą jego był Jan Sobczak. Zbudowano go ok. 200 lat temu na tzw. Urbarach-Borze, nad potokiem Jeleśnia, który potem stał się potokiem granicznym. W latach 50-tych XX wieku przeszedł gruntowną przebudowę, zmieniono też jego wyposażenie wprowadzając sprzęt fabryczny. Całość funkcjonowała do końca lat 70-tych XX w. Nieużytkowany z czasem popadł w ruinę, dziś w zaroślach między meandrami Jeleśni dojrzeć można jedynie resztki fundamentów po dawnym zakładzie przemysłu wiejskiego. Obiekt znajdujący się w skansenie to kopia nieistniejącego obiektu z Chyżnego. Część oryginalnego wyposażenia udało się jednak uratować i przenieść do skansenu. We wnętrzu budynku można podziwiać młyn, który po dziś dzień jest zdolny mielić zboże. Wyposażenie młyna to m.in. mlewnik fabryczny oraz mlewnik kamienny (rodzaj dużych żaren) z podajnikami, a także znajdujące się na poddaszu sita. Całość jest napędzana siłą wody, która jest doprowadzana przez złoby wsparte na kobylicach i porusza dużym kołem nasiębiernym o 45 korcówkach (rodzaj wypustek, które napełniają się wodą). Mechanizm napędowy i przekładnie wraz z pasami transmisyjnymi znajdują się pod podłogą, w piwnicy.