Jest to zakład, w którym wyrabiano olej z siemienia lnianego. Pozyskiwanie oleju było zajęciem wykonywanym przez człowieka od zamierzchłych czasów. Na Górnej Orawie historia olejarstwa sięga prawdopodobnie początków osadnictwa. Urządzenia do wytłaczania oleju zostały przeniesione na teren skansenu z Lipnicy Małej. Wybijanie oleju odbywało się najczęściej w zimie, przed okresem Wielkiego Postu, w trakcie którego nie używano do omasty tłuszczów zwierzęcych, a jedynie właśnie oleju lnianego. W tym okresie olejarnie pracowały więc nieraz niemalże cała dobę wielokrotnie powtarzając kolejne etapy procesu pozyskania tego cennego tłuszczu roślinnego. Była to też okazja do wspólnych spotkań, a monotonną pracę umilano sobie nieraz śpiewem. Pierwsza część olejarni to pomieszczenie wyposażone w długie kłody z wydrążonymi otworami – stępy, do których wchodzą stępory, czyli poruszane za pomocą nóg drewniane bicze. W tej części dokonywała się wstępna obróbka siemienia lnianego, dzięki której otrzymywano mączystą masę, którą w płytkich korytach mieszano z gorącą wodą.