Za dworskimi budynkami gospodarczymi mieści się niewielka wystawa bryczek. Od najdawniejszych czasów koń był zwierzęciem wykorzystywanym nie tylko jako siła robocza w rolnictwie, w przemyśle, w wojsku, w wszelkiego rodzaju transporcie, ale świadczył również o pozycji społecznej właściciela. Orawski gazda honornie, z pięknie wyparadzonymi, wyczyszczonymi: koniem, uprzężą i wozem jeździł do kościoła, na jarmark czy do urzędów. Zamożniejsi, jak nobilitowani Moniakowie, urzędnicy czy kler imponowali zawsze pięknymi powozami i bryczkami. Mamy właśnie przykłady takich bryczek z końca XIX wieku, które posiadają resorowanie na osiach z przodu, korbowo-klockowe hamulce oraz siedzenia obijane skórą, a także składany dach i miejsce na bagaż. Z boku powozu często zaś widać miejsca na lampy naftowe. Wyżej, pod dranicowym dachem umieszczone są sanki nazywane kumoterkami, które używane były w czasie długich, śnieżnych orawskich zim.