Komora Kieratowa Kopalnia Soli Bochnia

Komora Kieratowa

Znajdujesz się w pobliżu kieratu Ważyńskiego w poprzeczniku Ważyńskim.

Znaczną część imponujących rozmiarów komory kieratowej (najdłuższa przekątna podstawy 9 m, wysokość 8,5 m) zajmuje zrekonstruowany olbrzymi kierat typu saskiego. Do jego rekonstrukcji wykorzystano część oryginalnych elementów drewnianych m.in. wału.

Kierat to jedno z urządzeń wyciągowych pracujących w dawnej kopalni. Podczas trwającej w XVIII w modernizacji kopalni , pracujące tutaj kieraty wielickie zastąpiono tzw. kieratami saskimi Pierwsze tego typu urządzenie zostało zamontowane w bocheńskiej kopalni w roku 1776 . Charakterystyczny dla tych urządzeń był wał pionowy z dwoma bębnami i dwiema linami nawojowymi , dwoma kołami kierunkowo – nośnymi oraz hamulcem szczękowym zapożyczonym z wiatraków holenderskich. Były to urządzenia silniejsze i bardziej ekonomiczne, Wszystkie kieraty były napędzane przez konie.

Szybik Ważyn powstawał w dwóch etapach. Pierwszy obejmował lata 1709 – 1755. Służył początkowo do wydobywania tzw. Wody Krowianej, czyli solanki nienasyconej, która od zawsze towarzyszyła niższym wyrobiskom kopalni. Nazwa szybiku, jak i komory Ważyn, pochodzi od nazwiska Andrzeja Ważyńskiego zarządzającego kopalnią w latach 1685-1689. Szybik liczył wówczas 26 m głębokości i łączył ówczesną Drogę Oraczowską z chodnikiem i komorą Lasków. Przebicie szybiku Ważyn do poziomu August, zaczynało drugi etap jego budowy. Zakres prac objął wykonanie nowej, prostopadłej przebitki (z góry na dół ) i na wyprostowaniu starego upadowego szybiku. Szybik pogłębiany był systematycznie aż do początków XIX w. Sięgał poziomu VI Stampfer, późniejsza nazwa Gołuchowski.

 


 
Pobierz bezpłatną aplikację VisitMałopolska
 
Android
Apple iOS
Windows Phone
<
>
   

Powiązane treści