W XVIII i XIX wieku Łemkowie dali się też poznać jako specjaliści od naprawy pękniętych glinianych naczyń. Tutejsi druciarze docierali nawet do Warszawy. Wieś spalono w 1947 roku po wysiedleniu ludności w ramach akcji Wisła, a następnie ponownie częściowo zasiedlono przez mieszkańców Spisza i Podhala. W jej wschodniej części powstał rezerwat przyrody Biała Woda. Prowadzi do niego ścieżka, przy której stoi ładna kapliczka. Dokładnie nie wiadomo kto i kiedy wybudował kapliczkę, ale byli to Łemkowie.

To budyneczek przypominający małą cerkiewkę, kamienny, otynkowany i pobielony, kryty dwuspadowym dachem gontowym zakończonym na kalenicy złocistym, baniastym hełmem. Opiekun kapliczki Filip Ikoniak, wywieziony w dzieciństwie w czasie akcji Wisła, który w 1957 roku wraz z matką powrócił do domu, starannie odnowił kapliczkę i pokrył hełm miedzianą blachą. W ścianach bocznych znajdują się prostokątne okienka, wejście od frontu zamykają drzwi z metalowych prętów, nad nimi we wnęce umieszczono figurkę Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. W środku znajduje się ołtarzyk z barokowo-ludowym retabulum z XVIII i XIX wieku z płaskorzeźbą Chrystusa i obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Na nim ludowe rzeźby Chrystusa i Matki Bożej Bolesnej. Na ścianach wiszą oleodruki i teksty modlitw. Na podłodze ustawiono ludowe, drewniane rzeźby, w tym świętego Jana Nepomucena.