Muzeum Regionalne PTTK im. Władysława Kowalskiego mieści się w dobczyckim zamku królewskim, a także w skansenie na wzgórzu zamkowym nad Jeziorem Dobczyckim. Tutaj historia łączy się z nowoczesnością i techniką, gdyż poniżej wzgórza znajduje się Korona Zapory Zbiornika Dobczyckiego.

Na zamku każda sala poświęcona jest innej tematyce. Przekrój tematów jest szeroki, gdyż obejmuje czasy neolityczne po współczesność, czyli upamiętnienie Władysława Kowalskiego, założyciela i twórcy muzeum. Neolityczne osadnictwo sprzed budowy zamku, historia miasta oraz zamku, Sala Tortur, czy Sala Pamięci Narodowej z pamiątkami z I i II wojny światowej pokazują, iż Dobczyce były miejscem o dynamicznej i ciekawej historii. Na szczególną uwagę zasługuje Kaplica Zamkowa, która przerobiona była z wejścia warownego na obiekt sakralny. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Kazimierza Jagiellończyka. Na środku górnego dziedzińca zamku, podczas budowy zapory, przez przypadek odkryto 8-metrową studnię wykutą w skale. Nie było tam wody, a więc była to zamkowa spiżarnia, gdzie pod warstwą lodu przechowywano żywność.

Dobczycki skansen składa się z kilku budynków. Największy drewniany budynek w skansenie to Karczma z 1830 roku przeniesiona tu z Krzyszkowic koło Myślenic. W środku można oglądać jak wyglądała izba mieszczańska, a także zapoznać się z dawnymi zawodami dobczyckimi. W Domie pogrzebowym można oglądać między innymi zabytkowy karawan konny z II połowy XIX wieku, czy chorągwie żałobne. W budynku dawnego Kurnika i Małej Wozowni można oglądać dawne narzędzia rolnicze, a w Dużej Wozowni wozy i sanie. Ostatnim budynkiem jest Kuźnia, gdzie punktem centralnym jest piec z ręcznym miechem. 

Muzeum Regionalne w Dobczycach powstało w 1963 roku. Inicjatywa wyszła od członków PTTK w Dobczycach i nadal jest prowadzona przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.