Opera Krakowska jako instytucja została powołana do życia w 1954 roku i rozpoczęła swoją działalność premierą „Rigoletta” Verdiego w sali Domu Żołnierza przy ulicy Lubicz 48. Tutaj na skromnej scenie były prezentowane spektakle operetkowe,  opery musiały korzystać ze sceny pobliskiego Teatru imienia Juliusza Słowackiego. Na swój gmach opera musiała czekać aż do roku 2008. 

Kompleks operowy ma 12 000 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej i składa się z trzech zintegrowanych części. Starą ujeżdżalnię koni (niska budowla z półokrągłym dachem) zaadaptowano na potrzeby instytucji – znajdują się tam szatnia oraz kasy biletowe. Budynek - długi i niski, przykryty półokrągłym dachem, oblicowany jest zielonym marmurem. Fragment jego bryły został wkomponowany w nowy gmach centralny, gdzie mieści się sala główna na ponad 760 miejsc. Scena ma powierzchnię przeszło 400 metrów kwadratowych, na których mieści się 18 zapadni, dwa wyciągi kurtynowe, scena obrotowa i aparatura do projekcji wideo.

Opera posiada także salę kameralną na blisko 200 osób, w której można pokazywać bardziej awangardowe projekty. Jest też sala wystawowa i obszerne zaplecze sceniczne.  Wewnątrz dominują odcienie czerwieni. Ściany w kolorze wiśniowym, tafle wiśniowego szkła ścianek działowych, wiśniowe posadzki, parkiety i schody, ściany i drzwi z czerwonego szkła w toaletach. Działalność w nowym budynku zainaugurowała w dniu 13 grudnia 2008 roku uroczysta premiera „Diabłów z Loudun” Krzysztofa Pendereckiego.  Podstawową formą działalności Opery Krakowskiej jest produkcja i  prezentacja spektakli operowych, operetkowych, musicalowych i baletowych oraz spektakli muzycznych dla dzieci.

Obok przedstawień Opera organizuje różnego rodzaju koncerty – „Arie oper świata”,  koncerty muzyki chóralnej, koncerty kolęd,  koncerty sylwestrowe i noworoczne, koncerty karnawałowe, koncerty – recitale wielkich śpiewaków. Przy Operze Krakowskiej działa Chór Dziecięcy i Studio Baletowe.