Ulica Szeroka kiedyś była częścią wsi Bawół, włączoną w 1340 roku do podkrakowskiego miasta Kazimierz. Od końca XV wieku zaczęła się przy niej osiedlać ludność żydowska, głównie biedota – tworząc swój odrębny świat. Z czasem ogrodzili się własnymi murami, tworząc dzielnicę, w której stanęły aż cztery synagogi, a przed szabasem pachniało gulaszem. W północnej części ulicy, tam gdzie dziś znajduje się niewielki zielony skwer otoczony płotem wykończonym siedmioramiennymi świecznikami, znajdował się najprawdopodobniej najstarszy w tej dzielnicy cmentarz. Przed II wojną światową grzebano na nim żydowskich samobójców. Dziś Ulica Szeroka to synagoga Remu wraz z jednym z najstarszych żydowskich cmentarzy w Europie, przed którym stoi ławeczka Jana Karskiego, emisariusza, który próbował poinformować świat o Holokauście. Na cmentarzu spoczywa znany w całym żydowskim świecie Mojżesz Ben Israel Isserles, do którego każdego roku przybywają pielgrzymki z całego świata. Jest autorem słynnych słów „Jeśliby Bóg nie dał Żydom Polski jako schronienia, los Izraela byłby rzeczywiście nie do zniesienia” oraz pojęcia „Polska rajem dla Żydów”. Po przeciwnej stronie stoi Synagoga Stara, w której znajduje się muzeum poświęcone historii i kulturze Żydów krakowskich. Pod numerem szesnastym w Synagodze Poppera, mieści się Staromiejski Ośrodek Kultury, a w starej łaźni pod numerem szóstym wydawnictwo Austeria i restauracja Klezmer Hois. Nawiązuje ona, jak i pozostałe, sąsiadujące z nią lokale do kulinarnej tradycji sprzed II wojny światowej, oferując dania kuchni żydowskiej, między innymi paschę, czulent, czy gęsie pipki. Raz do roku ulica Szeroka zamienia się w największy na świecie taneczny plac, na którym muzycy z różnych krańców globu, grają muzykę odmiennych gatunków, ale o tych samych, żydowskich korzeniach. Szalom na Szerokiej to spotkanie kultur, narodów i ludzi, którzy chcą pamiętać o żydowskich przedwojennych mieszkańcach Krakowa.