W 1892 roku Jahoda wykonał w swojej pracowni dla Juliusza Kossaka (1824–1899) i według jego projektu oprawę albumu dla polskiego malarza Leopolda Löfflera (1827–1898). Od tego momentu znacząco wzrosła sława młodego mistrza, posypały się nowe, intratne zamówienia, m.in. od Jana Matejki (1838–1893) na podklejenie arkuszy z polichromiami do kościoła Mariackiego w Krakowie. Robert Jahoda zaprosił do współpracy malarzy, grafików i architektów. Oprócz opraw książkowych w zakładzie introligatorskim Jahody wykonywano artystyczne oprawy tek adresowych, dyplomów, kaset i albumów oraz galanterię introligatorską. Oprawiano także obrazy wielu znakomitym malarzom, stosując m.in. przy oprawianiu akwarel nowatorską w Polsce technikę, tzw. francuskie passe-partout. Robert Jahoda w latach 1894–1914 brał czynny udział w wystawach krajowych i zagranicznych, na których prezentował swoje prace. O wysokim poziomie i kunszcie eksponowanych dzieł introligatorskich świadczą liczne medale, dyplomy i wyróżnienia, jakie na nich zdobywał. Do roku 1912 w zakładzie Roberta Jahody wykonano dziesiątki wspaniałych opraw książkowych, dyplomów i tek adresowych. Przed 1914 roku w zakładzie wykonano wiele projektów stale z nim współpracujących Stanisława Fabijańskiego i Henryka Uziembły. Po zakończeniu I wojny światowej przystąpiono do dalszej działalności. W latach 1918–1939 zakład należał do najlepszych w Polsce. Istniejącemu przy zakładzie „Działowi rekonstrukcji i konserwacji starych druków” swoje zbiory powierzały biblioteki: Jagiellońska, Polskiej Akademii Umiejętności, Zamku i Katedry na Wawelu, Czartoryskich, Kórnicka i inne. Najcenniejszą pracą konserwatorską wykonana w oficynie była renowacja Annales seu Cronicae incliti Regni Poloniae (Kroniki Jana Długosza).