Wystawa prezentuje zarówno mięczaki wymarłe takie jak amonity oraz współcześnie żyjące: chitony, tarczkonogi, łódkonogi, małże, ślimaki i głowonogi. Osobliwością wystawy jest okazała muszla przydaczni olbrzymiej (Tridacna gigas) – największego małża występującego na Pacyfiku, dochodzącego do 1.5 m długości i 250 kg wagi. W gablotach zobaczyć można muszle perłopławów, które są najbardziej znanymi producentami pereł na świecie, muszle świdraka okrętowego – zwanego przez Linneusza zmorą statków czy słynne przegrzebki znane jako muszle św. Jakuba. Część ekspozycji stanowią również rodzime gatunki małży i ślimaków np. największy krajowy ślimak winniczek czy najmniejszy – krążałek malutki. Na górnej ekspozycji widać pokaźną kolekcję muszli egzotycznych ślimaków np. rozkolców, które niegdyś wykorzystywane były jako materiał farbiarski, trytonów, które służyły dawniej jako trąby do porozumiewania się statków między sobą czy porcelanki, od których zaczerpnięto nazwę porcelany.