Chałupa ilustruje warunki bytowe średniozamożnej rodziny. Niegdyś stanowiła własność Franciszka Kota z Zubrzycy Górnej, zbudowano ją w 1869 r., a do skansenu przeniesiono w 1964 r. Chałupa ta, podobnie jak dwór, posiada piętrową nadbudowę, w której mieści się wyżka, a wzdłuż jej szerszej ściany biegnie przedswysce ze zdobionymi snycerką słupkami, na którym suszono len i… bieliznę. Zgodnie z panującą regułą, ustawiona jest licem do południa, nakryta czterospadowym, gontowym, dachem gontowym, w którego frontowej połaci umieszczone są dymniki (jest to również chata kurna). Piękne odrzwia łukowe, ozdobione motywem wschodzącego słońca wiodą do sieni. Kubatura tego budynku, rozmiar, świadczą o tym, że była to „gazdówka” mniejsza i skromniejsza, choć ujmuje swoimi zgrabnymi proporcjami i subtelną estetyką. Jest to doskonałym przykład  gospodarstw z części beskidzkiej Orawy, jakich wiele „schowanych” było w górskich dolinach oraz odległych przysiółkach.